Category Archives: Ποιηση

3731 —- Πάνε μέρες τώρα που μακρύναν τα μούσια μου. Το γινάτι κρέμεται με νερό απ’ το ταβάνι. Προσπαθώ να κρατήσω με τα νύχια το σήμερα, μα μου γλιστρά μέσα απ’ τα δάκτυλα κι ημέρες φεύγουν. Ντροπιάσαμε την ίδια μας … Συνέχεια →

Λήθη ——– “The basic lesson of Zen is: Forget Yourself” Νιώθω ανάσες να μην παίρνουν τα πνευμόνια μου και πως τα χρόνια μου τα άσπρα προσπεράσαν. Θορώ της θλίψης σου το άγγιγμα ολόγυρα και τις ματιές ανθρώπων που γεράσαν. Ταιριάζω ονείρατα που αρμόζουν … Συνέχεια →

Αυγουστίμη ————— Αυτά που με γεμίζουνε κι αυτά που με αδειάζουν, μοιάζουν κοπέλες όμορφες δεμένες με σκοινιά. Της Ηριγόνης τα έθιμα εκεί ανασταινάζουν [sic], οπού κρεμιούνται ξέπλεκα μαλλιά απ’ τα κλαδιά. Φτιαγμένος για κατήφορο, μονάχος για μια μέρα, γλυκό κερί … Συνέχεια →

Κίτρινος Δρόμος ——————– Κίτρινος δρόμος αλλού τραβάει, σαν παρακλάδι ειν’ η ζωή. Κίτρινος δρόμος, πού θα με πάει, αυτ΄η ‘στορία το πού θα βγει. Κανείς δεν ξέρει να απαντήσει. Μες τον καθρέφτη μου κοιτώ. Κίτρινος δρόμος μέσα στην πλήξη κ’ … Συνέχεια →

Δημώδες ———– Ψυχή μου που σε τραγουδούν και σ’ έχουν φτιάξει στίχους, ίσως δεν τα ακούσανε τα λόγια από τους τοίχους. Δεν είσαι κάτι τ’ όμορφο, μα κάτι φρικαλέο και χάνεις τα ‘λιογέρματα και κάθετι ωραίο. Ώρα να νιώσεις δεν … Συνέχεια →

  Μετάλλαξις —————- Είναι στιγμές που φαίνονται τα ψέμματα του χθες ολόιδια μου μοιάζουνε πάνω σε ξένες φάτσες. Πότε οι αποφάσεις μου και πότε οι αμυχές, γελάσανε κι αφήσανε περιέργες γκριμάτσες. Τα στόματα, χαμόγελα, ψεύτικες συμβούλες και το ενδιαφέρον σας … Συνέχεια →

Ούτε να βλέπεις, ούτε να φαίνεσαι. Και έξω να χαλάει ο κόσμος. Μόνο θα ακούς προσεκτικά. Με το αυτί στον τοίχο και με το χέρι στην καρδιά, Τις βόμβες που θερίζουνε κεφάλια. Και καθορίζουν με οδοφράγματα, Την νέα μας ζωή. … Συνέχεια →