Category Archives: Βασιλης Ευφροσυνιδης

Τα πράματα έχουν γίνει απτά η χρυσόσκονη απ’ τα ακροδάχτυλα μας έφυγε για πάντα. Μη σου φαίνεται παράξενο που δε σε συγκινούν πια τα τραγούδια άλλωστε τι γνωρίζουν εκείνοι που τα φτιάχνουν από πραγματική, σκληρή ζωή. Δεν είμαστε πια στην … Συνέχεια →

«Ή θα γράψεις μια επιστολή 1000 λέξεων ζητώντας συγγνώμη για τη φλυαρία σου ή θα πηδήξεις από την ταράτσα του σπιτιού σου.» κ.δ.     Με πιάνεις και πάλι απροετοίμαστο. Δεν ξέρω τι απ’ τα δυο με βολεύει καλύτερα να … Συνέχεια →

Να πάρεις τη ζωή στ’ αστεία σαν τη βόλτα που κάνουμε στην παραλία και καταλήγουμε να παίζουμε ποδόσφαιρο με τα γυφτάκια. Γαμώ το σοβαρό μας το προφίλ τη σοβαρή δουλειά μας τα σοβαρά μας γούστα. Από δράση μηδέν! Τρέμουμε να … Συνέχεια →

“Θ’ ανοίξω την πόρτα και είναι -όχι πως φοβάμαι- μα να, θέλω να σου πω, πως δεν πρόλαβα και πως εσύ πρέπει να μάθεις να μην κατεβαίνεις στο δρόμο χωρίς όπλα…” κ.γ.     Δε συμβαίνει τίποτα κι έτσι δεν … Συνέχεια →

Θα ‘ρθει ξανά ‘κείνο το βράδυ μετά από κάποιο ταβερνάκι με φίλους που θα ζωστώ τις αμφιβολίες μου θα σου τραγουδήσω παραπατώντας «Το παράθυρο κλεισμένο…» και θα ‛σαι νέα νέος κι εγώ και δε θα ‛χουν περάσει τ’ άτιμα τα … Συνέχεια →

Να επανεκτιμήσουμε την άνοιξη τη χαρά που κρύβει, τις ελπίδες. Το νόημα της ανθρωπότητας που κρύβεται στους στήμονες των ανθών της στους κήπους· στους κήπους ν’ αναζητήσουμε τη ζωντάνια που απωλέσαμε τη χαμένη μας ύπαρξη. Να σφίξουμε στις χούφτες μας … Συνέχεια →

Θα πεθάνω μόνος, μια γνώριμη μέρα κάποιου γνώριμου χρόνου. Θα ’ναι τακτοποιημένα τα πράγματα γύρω κι ένα κάτασπρο ταβάνι πιότερο θ’ απλοποιεί το τέλος.   Τα χελιδόνια σαν πάντοτε – λέω θα ‘ναι άνοιξη – ελπίδες θα γεννοβολούν στα γείσα … Συνέχεια →

Κάθε φορά που ξαγρυπνώ παίρνω ένα πλοίο νυχτερινό κι αποσύρομαι στα πιο βαθιά σκοτάδια.   Κι είμαι εγώ ο επιβάτης ο καπετάνιος κι ο τιμονιέρης δεν υπάρχει φεγγάρι   δε θα φανεί λιμάνι ή πλοίο άλλο είμαι μόνος και παίρνει … Συνέχεια →

Η ζωή μας χάνεται σε άσκοπες παρέες σε ακατάλληλες γυναίκες διεφθαρμένα επαγγέλματα κι αφόρητους συγγενείς.   Έχω αδειάσει το χαρτί από δάκρυα και συγκινήσεις της πλάκας αποφεύγω να το εκθέτω σε μάτια με το δάκρυ πάνω-πάνω βαρέθηκα τις ευαισθησίες ξέρω … Συνέχεια →